sobota, 31 sierpnia 2013

Mroczny Dotyk - Rozdział 16_epizod 2



- Przeciwnie to bardzo dobry pomysł – powiedziała, klepiąc raz jeszcze materac obok siebie. - Muszę powiedzieć ci parę rzeczy, ale by to zrobić potrzebuję twojego ciała obok siebie.
- Ale... - serce waliło mu tak szybko, że lada moment mogło wyskoczyć z piersi. Chyba się przesłyszał. Jeszcze chwilę temu chciała go zabić, bo ją dotknął, a teraz mówiła, że potrzebuje jego ciała? Albo postradała zmysły, albo była bardziej zdesperowana niż on.
- Chodź - powiedziała zdecydowanym głosem.
Powoli wstał z krzesła i podszedł do łóżka.
- Jesteś pewna, że tego chcesz? - zapytał jak głupek, nie mając tak naprawdę pojęcia, co planowała względem niego.
Kiwnęła głową, lekko przygryzając wargi.
Usiadł naprzeciwko niej, krzyżując nogi w kolanach. Był tak blisko dziewczyny, że gdyby wyciągnął dłoń, z łatwością przyciągnąłby ją do siebie. Dotknij zakwilił demon. Moja, śmierć...
„Chciałbyś”, Torin w myślach zganił demona.
Dziewczyna sięgnęła dłonią do jego twarzy, ale Torin pochwycił jej rękę, ściskając delikatnie nadgarstek.
- Przestań - powiedział ostro. - Moja skóra to nie temat do żartów.
- Chcę tylko coś sprawdzić - szepnęła. - Muszę cię dotknąć.
- Nie - jego głos stał się jeszcze twardszy. - Co chcesz sobie udowodnić? Że przeżyjesz? Być może. Nie wiem jednak, kiedy mój demon zechce cię zaatakować. A zrobi to, możesz być tego pewna. To, że pozwolił mi bez konsekwencji dotknąć ciebie, w klubie, a potem w lochach, nie oznacza, że przy kolejnym muśnięciu cię nie zniszczy. Nawet nie wiesz jak rozpaczliwie bękart pragnie cię dotknąć. Jak krzyczy w mojej głowie, bym to zrobił.
- Kilka godzin temu dotknęłam twojej skóry - powiedziała, wskazując głową na podłogę pośrodku pokoju. Przypominając mu o ich namiętnym pocałunku.
- Tak, ale... - jego głos zmiękł odrobinę.
- To nic nie znaczy - dokończyła za niego. - Posłuchaj, nie jestem jak inne wampiry. Różnię się od nich. Zawsze się różniłam. Jestem pewna, że to miecz chroni mnie przed twoim demonem. Dlatego muszę cię dotknąć.
- By sprawdzić swoją teorię? — nie zupełnie go przekonała, choć musiał przyznać, że jej słowa miały jakiś sens.
- Nie, chcę znów choć na chwilę poczuć się żywa.
Zamrugał zaskoczony. Nie takich słów się spodziewał. Posłusznie jednak puścił jej dłoń. Drobne palce dotknęły tak szybko jego policzka, że nie zdążył nawet zaczerpnąć powietrza. Pogłaskała szorstką skórę jego twarzy, obrysowała palcami zarys jego szczęki, a potem skupiła się na miękkości jego ust.
Serce waliło mu jak oszalałe. Tak! Tak! Krzyczał demon w jego głowie. A on równie rozpaczliwie mu wtórował. Całe tysiąclecia czekali na ten dzień, na dotyk jej chłodnej skóry.
W miarę jak palce dziewczyny sunęły po jego twarzy, poznając wszystkie jej szczegóły, po policzkach Wiktorii zaczęły spływać łzy.
Serce Torina zamarło na sekundę. Natychmiast też złapał jej dłoń, odsuwając ją od siebie.
- Nie... - zaprotestowała.
- Zrobiłem ci krzywdę... - szybkim wzrokiem lustrował jej ciało, szukając oznak choroby, a może rozkładu? Każda z tych myśli przerażała go równie mocno.
- Nie... - spojrzała na niego na poły z uśmiechem, na poły z żałością. - Ja po prostu zdałam sobie sprawę, jak bardzo oboje jesteśmy przeklęci.
- Przeklęci? - wymamrotał nic nie rozumiejąc. - Ja owszem, ale ty?
- Mężczyzna, który nie może nikogo dotknąć i kobieta, która nie czuje dotyku - wyszeptała. - Jesteśmy na siebie skazani, co za ironia losu.
Zmarszczył brwi, zaskoczony jej słowami.
- Jak to nie czujesz dotyku?
Wzruszyła ramionami.
- Moja skóra pozbawiona jest czucia, nie przewodzi bodźców nerwowych. Jestem jak lalka z porcelany, całkowicie obojętna na wszystko i wszystkich.
- Dlaczego? - nie miał prawa pytać. Ale musiał, co więcej, chciał wiedzieć, czy jego dotyk czuła? A może dlatego jej ciało nie reagowało na Zarazę?
- Cena za nieśmiertelność - powiedziała obojętnym głosem.
- Czy każdy wampir jest taki jak ty?
- Nie - zaśmiała się histerycznie. - Każdy z nas jest odrobinę inny. Każdy stracił coś cennego, stając się wampirem. Ofiara za nieśmiertelne życie. Już ci mówiłam.
- Nie czujesz mnie? - wychrypiał.
Pokręciła głową.
- Przeciwnie - powiedziała, kładąc palec na jego ustach. - Jesteś pierwszym człowiekiem - mężczyzną od tysięcy lat, od dnia w którym stałam się wampirem, którego dotyk poczułam. Przy tobie moja skóra żyje, czuje, chłonie bodźce z zewnątrz - jej palce delikatnie ucisnęły jego wargi. - Czuję szorstkość twoich policzków, twardość szczęki, łagodny zarys nosa, brwi i aksamitną miękkość twoich warg. Przeraża mnie to i fascynuje zarazem.
- Chcesz więcej? - wychrypiał oszołomiony jej słowami, jej dotykiem.
- Tak - szepnęła, łapiąc jego dłonie i zdejmując z nich skórzane rękawiczki. - Nienawidzę ich - zgrzytnęła. - Wiem, że dzięki nim chronisz innych przed sobą. Ale i tak ich nienawidzę. Chcę poczuć twoje dłonie na sobie.
- Tak! Tak! - uwolniła jego dłonie, a on natychmiast sięgnął po nią, sadzając ją sobie na kolanach. Jęknęli oboje, kiedy ich ciała, chociaż ubrane, otarły się o siebie.
Czy przyjdzie im żałować tej decyzji? Z pewnością. Ale niech go diabli, nie chciał teraz o tym myśleć. Chciał ją mieć.
Dłonie pozbawione rękawiczek zdawały się mu dziwnie nagie i bezbronne. Chwyciła je, unosząc do swojej twarzy. Jęknął, gdy naga skóra zetknęła się z jej policzkiem. Och bogowie! Jakże tego pragnął. Miał ochotę krzyczeć z rozkoszy. Chyba oszalał, że pozwalał sobie na coś takiego. Zaraza dopingował go, skandując się w jego głowie: dotknij, dotknij, moja, moja.
Była taka gładka i aksamitna w dotyku. Nie potrafił sobie przypomnieć, czy kiedykolwiek wcześniej, jeszcze przed otwarciem, Puszki dotykał równie delikatnej skóry.
Westchnęła, rozchylając wargi.
- Chcę cię! - wychrypiał.
Uśmiechnęła się tylko w odpowiedzi, ukazując biel zębów i ostre kły.
Opuszkami palców dotknął jej ust.
- Ugryziesz mnie znowu? - zapytał chrapliwie.
- A chcesz tego? - drażniła się z nim.
- Tak, to bardzo... przyjemne.
- Hmm, jeśli sobie zasłużysz...
Uśmiechnął się do niej łobuzersko, łapią jednocześnie jej twarz w swojej dłonie i wpijając się ustami w jej wargi. Rozchyliła usta, wpuszczając jego język do wnętrza.
Objęła go ramionami, wędrując dłońmi po umięśnionych plecach, wsuwając spragnione dotyku palce pod materiał koszulki. Jęknął, gdy ostre pazurki przesunęły się po kręgosłupie.
Nie zamierzała na tym poprzestać, chciała mieć go całego. Szybko uporała się z koszulką, a potem zabrała za odpinanie paska przy spodniach. Torin nie pozostał jej dłużny, skórzana kurtka wampirzycy powędrowała na podłogę. Jej los natychmiast podzielił top i stanik dziewczyny.
Wojownik pchnął Wiki na plecy, ciemne włosy rozsypały się na pościeli, tworząc barwną czarno-czerwoną tęczę. Pochylił się nad nią na moment, tylko po to, by wtulić twarz w krągłe piersi dziewczyny i złożyć na każdej z nich wilgotny pocałunek.
Usta mężczyzny sunęły w dół, zostawiając mokry ślad na jej brzuchu, język kreślił kółka wokół pępka. Jęknęła, szarpiąc go za włosy. Torin rozpiął spodnie dziewczyny, sprawnie ściągając je z jej idealnych nóg.
Westchnął zachwycony widokiem, krągłością jej ciała, miękkością kształtów. Wciągnął powietrze do płuc, delektując się jej zapachem, potem pochylił się i złożył na zbiegu jej ud delikatny pocałunek. Szarpnęła go za włosy, żądając więcej.
Spojrzał na nią, uśmiechając się szeroko.
- Jeszcze?
- Tak! - prawie krzyknęła.
- Proszę bardzo - powiedział całując i liżąc jej kobiecość poprzez koronkę majtek, dopóki Wiki nie zaczęła drżeć i wić się pod jego dotykiem.
- Szybciej - ponagliła go, wypychając biodra do przodu.
Spojrzał na nią szmaragdowymi źrenicami.
-Tak długo czekałem na ten dzień - wychrypiał. - Pozwól mi się nacieszyć twoim ciałem.
- Później - jęknęła. - Później będziesz mógł mnie dotykać do woli. Teraz chcę cię poczuć.
- Przysięgasz?
- Tak, tak - jęczała gorączkowo.
Wsunął palce pod materiał koronki, zsuwając je naprędce i posyłając na podłogę. Polizał jej kobiecość, delektując się słodkim zapachem. Wiktoria zadrżała, wypychając ku niemu biodra. Mężczyzna zachichotał, przekornie przyciskając jej pośladki do materaca, unieruchamiając jej wrażliwą część ciała w swoich dłoniach.
Sapnęła.
- Teraz jesteś tylko moja i zrobię z tobą, co zechcę - powiedział. Jęknęła w odpowiedzi.
Wojownik tymczasem zabrał się za ponownie penetrowanie słodkiego wnętrza wampirzycy. Jego palce błądziły po łechtaczce, rozsuwając maleńkie płatki, drażniąc je. Dmuchnął w jej wnętrze, wprawiając jej ciało w drżenie. Potem jego place powędrowały do jej lśniącego środka.
Krzyknęła.
Palce Torina poruszyły się delikatnie. Była taka aksamitna w dotyku, tak idealnie miękka, tak doskonała. Jęczała wijąc się pod nim, nie mogąc się poruszyć drapała paznokciami jego plecy. Palce wojownika poruszały się coraz szybciej, doprowadzając na sam szczyt, pozbawiając zdolności do logicznego myślenia.
Krzyczała, uderzając głową na boki. Ciało dygotało od nadmiaru rozkoszy.
Dopiero kiedy ostatnie spazmy przebrzmiały Torin wysunął palce z dziewczyny, uwalniając jej biodra. Wiki natychmiast wykorzystała okazję, spychając wojownika z siebie.
Złocista skóra wojownika lśniła, klatka piersiowa unosiła się szybko. Dziewczyna usiadła na biodrach mężczyzny, dociskając go lekko. Opuszkami palców powiodła na nagim ciele wojownika.
- Rozebrałeś się - powiedziała. - Nie zauważyłam, kiedy to zrobiłeś?
Uśmiechnął się do niej szeroko.
- Potrafię być naprawdę szybki.
- Zauważyłam - oblizała usta. - Ale ja też jestem szybka, a teraz ciągle jeszcze jestem ciebie głodna i to na wszystkie możliwe sposoby.
- Nie krępuj się, bierz mnie ile chcesz - wychrypiał.
- Mam taki zamiar - powiedziała dosiadając go.
Torin warknął, chwytając dziewczynę za biodra i wbijając się w nią jeszcze mocniej. Zacisnęła dłonie na jego ramionach, kołysząc się rytmicznie. Dłonie dziewczyny błądziły po ciele wojownika, podziwiając jego muskulaturę, głaszcząc napięty tors, skubiąc wrażliwe sutki.
Torin jęczał i dygotał, ledwie panując nad sobą, porażony nadmiarem bodźców oraz wrażeń. Setki lat czekał na ten moment, na chwilę, kiedy znów będzie mógł zanurzyć się w kobiecie, poczuć jej namiętność, dać jej rozkosz.
Pot pokrył klatkę piersiową wojownika, jego dłonie ciągle zaciskały się na biodrach dziewczyny, zmuszając ją do intensywniejszych ruchów.
Wiki krzyknęła, przyjmując go głębiej.
Torin usiadł, przygarniając dziewczynę do siebie, oplatając ramionami jej rozdygotane ciało, poruszali się coraz szybciej i szybciej, spocone ciała przylgnęły do siebie, gnając na spotkanie rozkoszy.
Usta wampirzycy szybko odnalazły wargi wojownika, liżąc jego napiętą skórę, drażniąc go.
Wojownik jęknął, a chwilę później spazmy ogarnęły ich ciała. Drżeli, szczytując, delektując się rozkoszą. Wiktoria oderwała się od ust wojownika, odsuwając jego głowę na bok. Ostre zęby błysnęły w jej ustach i chwilę później wgryzła się w szyję wojownika, spijając jego gorącą krew.
Spazmy rozkoszy przelewały się przez Torina, porywając go ze sobą, pozbawiając wolnej woli i świadomości. Wiedział, że krzyczy, nie potrafił jednak przestać, tak jak nie potrafił przestać poruszać się w niej, a także wlewać w nią swego nasienia.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz